Blogposts

Blog

Geplaatst op zaterdag 07 februari 2015 @ 19:45 door Calamandja , 1390 keer bekeken

Review “Liefdesbang”.  

9200000021924469.jpg?78ca7bHannah Cuppen heeft een boeiend boek geschreven met de titel ‘Liefdesbang’. Dit ene woord dekt perfect de lading voor mensen die wel een relatie willen, maar bang zijn voor de liefde. Zelf heb ik een relatie gehad met iemand diebindingsangst heeft. Een  vriendin van mij ondervindt  iedere keer hierdoor weer veel problemen in haar relaties. En een collega zag haar vakantie in het water vallen, omdat haar vriend totaal onverwacht de relatie uitmaakte. Ik was daarom erg nieuwsgierig naar de ‘ins and outs’ van bindingsangst.

Zoals bij zoveel ziektes en (psychische) aandoeningen heb je vaak wel een beeld van wat het inhoudt, maar daar blijft het dan ook bij. Dat geldt ook voor bindingsangst. Want wat is eigenlijk precies het verschil tussen bindingsangst en verlatingsangst? Bij bindingsangst ben je bang om jezelf te binden en zorg je er (onbewust) actief voor dat een relatie zich nooit zover kan ontwikkelen dat er echte intimiteit ontstaat. Mensen die verlatingsangst hebben, verminderen hun levensangst door anderen in hun gevoelens te laten delen en nauw emotioneel contact te zoeken.

In de liefdesbange dans van achtervolgen en weglopen zijn vijf fasen te herkennen. Deze dynamiek is niet zomaar te veranderen met wilskracht: de eigen onderliggende wond trekt de partners steeds in het oude patroon terug. Cuppen geeft uitgebreide beschrijvingen van de symptomen van bindings- en verlatingsangst, zodat je zelf kunt nagaan of je hier last van hebt of niet .

De dieperliggende wond die achter bindingsangst schuilt, is niet aan de oppervlakte te zien en mensen zijn zich daar ook lang niet altijd van bewust. De oorsprong van de wond kan liggen in een overgeërfd trauma, geboortetrauma, ziekenhuisverblijf, een verloren tweelinghelft, verlieservaringen, afwijzing, misbruik, onderdrukking, ouders die emotioneel niet beschikbaar waren et cetera. Een kind heeft zich dan niet veilig kunnen hechten en ervaart dan reacties als (doods)angst, paniek, woede, vertwijfeling en verdriet en zal zich uiteindelijk innerlijk gaan terugtrekken. Door de angst verliest het kind zijn authentieke zelf waardoor het de onschuld verliest, de spontaniteit kwijtraakt en twijfelt aan zichzelf. Als reactie hierop ontwikkel het kind een houding die het helpt te overleven. Dit is doorslaggevend voor zijn latere drang naar nabijheid of vrijheid binnen een relatie.

Cuppen: “Het aangaan of wegvallen van een verbinding triggert de bedreiging, die ervaren kan worden als overweldigende angst, zelfs doodsangst. De bedreiging is niet zozeer de ander, als wel de relatie of de verbinding zelf, omdat deze per definitie wordt ervaren als verlies van vrijheid of, als deze wegvalt, een gevoel van verlatenheid oproept.”

Pas als je in verbinding bent met jezelf, zo stelt Cuppen, kun je je verbinden met een ander. Het is mogelijk een helende beweging in te zetten door met je gezonde deel dat in tact is gebleven, contact te gaan maken met de wond. Zo ben je in staat je eigen traumagevoelens te dragen, te doorvoelen en te verwerken. Voorwaarde hiervoor is dat je een sterke wens hebt om lost te komen uit afhankelijkheidsrelaties die gebaseerd zijn op binding en een diep verlangen voelt naar een gezonde relatie, gebaseerd op verbinding. Cuppen gaat uitgebreid in op dit helingsproces.

Heeft dit boek mij gebracht wat ik ervan verwachtte?

Het antwoord erop is volmondig  ‘ja’. Cuppen is in staat heel duidelijk uit te leggen hoe de liefdesbange dans in elkaar steekt. De theorie wisselt af met persoonlijke ervaringen van Cuppen zelf en anderen. Hierdoor zie je heel duidelijk hoe beide kanten (verlatings- en bindingsangst) een relatie beleven en dit geeft heel erg veel inzicht.

Ik kan alleen maar hopen dat mensen die aan bindingsangst lijden, hun verantwoordelijkheid nemen om er wat aan te doen. Laat dit boek jou dan de weg wijzen. Doe het in de eerste plaats voor jezelf, maar ook voor de (toekomstige) partner, want bindingsangst zorgt – met name bij de verlatingsangstige partner – voor  enorm veel verdriet en onbegrip.

Bron: http://justbeyou.nl



Reacties

  • Angeliclight
    maandag 9 februari 2015, 21:13
    daar hebben veel mensen last van..

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.