Beelddenkers & HSP

   

Als je het contact met de innerlijke stilte in je verliest, 

verlies je het contact met jezelf. 

Wanneer je het contact met jezelf verliest, 

verlies je jezelf in de wereld. 

Je diepste besef van jezelf, van wie je bent, 

hangt nauw samen met innerlijke stilte. 

Dat is het ik ben dat dieper gaat dan naam en vorm.  

   

Innerlijke stilte is je wezenlijke natuur. 

Wat is innerlijke stilte? 

De ruimte in je of 

het bewustzijn van waaruit de woorden op 

deze bladzijde worden gezien en tot gedachten worden. 

Zonder dat bewustzijn zou er geen waarneming zijn, 

zouden er geen gedachten en geen wereld zijn. 

   

Het equivalent van lawaai van buiten is 

het binnenkomende lawaai van het denken. 

Het equivalent van stilte van buiten is 

de innerlijke stilte in jezelf. 

   

Telkens als het stil is om je heen, 

moet je naar die stilte luisteren. 

Dat betekent gewoon dat je de stilte opmerkt. 

Besteed er aandacht aan. 

Door te luisteren naar de stilte 

wek je de dimensie van innerlijke stilte in jezelf, 

omdat je je alleen door innerlijke stilte 

bewust kunt worden van de stilte om je heen. 

   

Wanneer je je bewust wordt van stilte, 

kom je meteen in een toestand van 

innerlijke stille alertheid. Je bent er helemaal bij. 

Je bent uit een al duizenden jaren durende 

collectieve menselijke conditionering gestapt. 

   

Kijk eens naar een boom, een bloem, een plant. 

Laat je bewustzijn erop rusten. 

Wat zijn ze stil, 

wat zijn ze diep geworteld in Zijn. 

Laat de natuur je leren wat innerlijke stilte is. 

   

Als je naar een boom kijkt en ziet hoe stil hij is, 

word je ook zelf innerlijk stil. 

Je maakt er op een heel diep niveau contact mee. 

Je voelt een eenheid met alles wat je 

in en door innerlijke stilte ziet. 

Het voelen van de eenheid van jezelf met alle dingen 

is liefde. 

   

Stilte helpt, 

maar je hebt het niet nodig om innerlijke stilte te vinden. 

Zelfs bij lawaai kun je je bewust zijn van 

de innerlijke stilte ónder het lawaai, 

van de ruimte waarin het lawaai ontstaat. 

Dat is de innerlijke ruimte van zuivere gewaarwording, 

van bewustzijn zelf

   

Je kunt je bewust worden van je bewustzijn 

als de achtergrond van de zintuigelijke waarneming, 

van je denken. 

Je bewust worden van bewustzijn 

is het ontwaken van de innerlijke stilte in je.

   

Besteed aandacht aan de pauze 

- de pauze tussen twee gedachten, 

de korte stille ruimte tussen woorden in een gesprek, 

tussen de tonen van een piano of een fluit, 

of de pauze tussen een inademing en een uitademing. 

   

Als je aandacht besteedt aan die pauzes, 

verandert bewustzijn van 'iets' 

in bewustzijn zonder meer. 

De vormloze dimensie van zuiver bewustzijn 

komt in je op en komt in de plaats 

van je identificatie met een vorm. 

   

Werkelijke intelligentie werkt in stilte. 

Stilte is waar je creativiteit en 

oplossingen voor problemen vindt.

   

Is innerlijke stilte gewoon het ontbreken van 

lawaai en inhoud? 

Nee, het is intelligentie zelf - 

het onderliggende bewustzijn waaruit 

alle vormen worden geboren. 

En hoe zou dat los kunnen staan van wie jij bent? 

De vorm die je denkt te zijn 

is daaruit voortgekomen en 

wordt erdoor in stand gehouden. 

   

Het is de essentie van alle melkwegstelsels 

en grassprietjes; van alle bloemen, bomen, 

vogels en andere vormen. 

   

Innerlijke stilte is het enige in deze wereld 

dat geen vorm heeft. 

Maar het is dan ook niet echt een ding 

en het is niet van deze wereld.

   

Als je in stilte naar een mens of een boom kijkt, 

wie kijkt er dan? 

Iets dat dieper is dan de persoon. 

Het is bewustzijn dat naar zijn schepping kijkt. 

   

In de Bijbel staat dat God de wereld schiep 

en zag dat het goed was. 

Dat is wat je ziet als je kijkt vanuit de stilte, 

zonder erbij te denken. 

   

Heb je meer kennis nodig? 

Kan meer informatie de wereld redden, 

kunnen snellere computers dat, 

of anders meer wetenschappelijk of analytisch onderzoek? 

Heeft de mens op dit moment niet vooral wijsheid nodig? 

   

Maar wat is wijsheid en waar is die te vinden? 

Wijsheid komt met het vermogen innerlijk stil te zijn. 

Kijk en luister alleen maar. 

Meer is niet nodig. 

Om innerlijk stil te zijn moeten kijken en luisteren 

de niet-begripsmatige intelligentie in je 

in actie laten komen. 

Laat de innerlijke stilte je woorden en daden leiden. 

   

Het menselijk bestaan: in gedachten verzonken. 

   

Veel mensen brengen hun hele leven door in gevangenschap, 

binnen de muren van hun eigen gedachten. 

Ze komen nooit buiten een eng, door het verstand gemaakt, 

verpersoonlijkt zelfbesef dat geconditioneerd is 

door het verleden. 

   

In jou zit, net zoals in ieder mens, 

een dimensie van bewustzijn die veel dieper is 

dan het denken. 

En die dimensie is de werkelijke essentie 

van wie je bent. 

We kunnen dat aanwezigheid noemen, 

bewustzijn van je omgeving, 

het ongeconditioneerde bewustzijn. 

Vroeger noemden ze het de Christus of 

de Boeddha-natuur. 

   

Het vinden van die dimensie bevrijdt jou en de wereld 

van het lijden dat je jezelf en anderen aandoet 

wanneer het door het verstand gemaakte 'kleine ik' 

alles is wat je weet en je leven beheerst. 

Liefde, vreugde, creatieve groei en 

blijvende innerlijke vrede kunnen alleen maar 

in je leven komen door de ongeconditioneerde 

dimensie van bewustzijn. 

   

Als je, ook al is dat maar af en toe, 

de gedachten die door je hoofd gaan 

kunt herkennen als niet meer dan gedachten, 

als je getuige kunt zijn van je eigen mentaal-emotionele 

reactie-patronen wanneer die aan de oppervlakte komen, 

dan komt die dimensie al in je naar boven als 

het bewustzijn waarin die gedachten en emoties plaatsvinden 

- de tijdloze innerlijke ruimte waarin de inhoud 

van je leven zich ontvouwt. 

   

De stroom van het denken heeft een geweldige stuwkracht, 

waardoor je je makkelijk kunt laten meeslepen. 

Elke gedachte doet alsof ze geweldig belangrijk is. 

Ze wil je aandacht helemaal opeisen. 

   

Hier is een nieuwe spirituele oefening: 

neem je gedachten niet zo serieus. 

   

Wat laten mensen zich makkelijk verstrikken in hun 

conceptuele gevangenissen. 

   

Het verstand verwart in zijn verlangen te weten, 

te begrijpen en te beheersen zijn meningen 

en standpunten met de waarheid. 

Het zegt: "Zo zit het". 

Je moet groter zijn dan je gedachten 

om in te kunnen zien dat hoe je 'je leven' 

of het leven of het gedrag van iemand anders interpreteert, 

hoe je een situatie beoordeelt, 

niet meer is dan een standpunt, 

een van de vele mogelijke zienswijzen. 

Het is niet meer dan een verzameling gedachten. 

Maar de werkelijkheid is een samenhangend geheel. 

waarin alle dingen onderling met elkaar zijn verweven, 

waarin niets uit en op zichzelf bestaat. 

Het denken versplintert de werkelijkheid - 

het verdeelt haar in conceptuele stukjes en beetjes. 

   

Het verstand is een nuttig en krachtig instrument, 

maar is ook heel beperkend wanneer het je leven 

helemaal gaat beheersen, wanneer je niet beseft 

dat het maar een klein aspect is 

van het bewustzijn dat je bent. 

   

Wijsheid is geen product van het denken. 

Het diepe weten dat wijsheid is 

komt eenvoudig naar boven als je iemand 

of iets volledige aandacht schenkt. 

Aandacht is intelligentie in haar oervorm, 

het is bewustzijn zelf. 

Ze heft de barrières op die door het 

conceptuele denken zijn opgeworpen, 

en daarmee komt het inzicht dat er niets 

in en op zichzelf bestaat. 

Ze verenigt de waarnemer en het 

waargenomene in een verenigd 

veld van bewustzijn. 

Ze heelt het gevoel van isolement. 

   

Telkens als je in beslag wordt genomen 

door dwangmatig denken, 

ga je uit de weg wat is. 

Je wilt niet zijn waar je bent. 

Hier, Nu. 

   

Dogma's -religieus, politiek of wetenschappelijk- 

komen voort uit het onjuiste idee dat denken 

de werkelijkheid of de waarheid kan omvatten. 

Dogma's zijn collectieve conceptuele gevangenissen. 

En het vreemde is dat de mensen houden van hun 

gevangeniscel omdat die hun een veilig gevoel geeft 

en een onwaar gevoel van "ik weet het". 

   

Niets heeft de mensheid meer leed berokkent dan haar dogma's. 

Het is waar dat elk dogma vroeg of laat verdwijnt, 

omdat de werkelijkheid uiteindelijk 

de onwaarheid ervan onthult, 

maar zolang de mensen het eraan ten 

grondslag liggende waanbeeld niet zien, 

worden oude dogma's vervangen 

door andere dogma's. 

   

Wat is dat fundamentele waanbeeld? 

Het is de identificatie met het denken. 

   

Geestelijk ontwaken is 

ontwaken uit de droom van het denken.

   

Het rijk van het bewustzijn is veel uitgestrekter 

dan het denken kan bevatten. 

Als je niet meer alles gelooft wat je denkt, 

stap je uit het denken en zie je duidelijk 

dat het denken niet is wie je bent. 

   

Het verstand bestaat in een toestand van 'niet genoeg' 

en is dus altijd belust op meer. 

Als je je identificeert met je denken, 

raak je makkelijk verveeld en rusteloos. 

Verveling betekent dat het verstand hongert 

naar meer prikkels, meer stof om over na te denken, 

en dat die honger niet gestild wordt. 

    

Als je je verveelt, kun je de honger van je verstand 

makkelijk stillen door een tijdschrift te pakken, 

iemand op te bellen, de televisie aan te zetten, 

op het web te surfen, winkeltjes te kijken of 

-en dat is niet ongewoon- 

het mentale gevoel van gebrek en de behoefte aan meer 

over te dragen op het lichaam en deze behoefte 

voor even te bevredigen door meer te gaan eten. 

   

Je kunt ook verveeld en rusteloos blijven en 

observeren hoe het voelt om verveeld 

en rusteloos te zijn. 

Op het moment dat je bewustzijn naar het gevoel brengt 

komt er opeens als het ware ruimte en innerlijke 

stilte omheen. In het begin maar weinig, 

maar met het groeien van het besef van de innerlijke ruimte 

begint het gevoel van verveling 

aan intensiteit en betekenis te verliezen. 

Zelfs verveling kan je dus leren wie je bent 

en wie je niet bent. 

   

Je ontdekt dat een 'verveeld mens' niet is wie je bent. 

Verveling is gewoon een geconditioneerde 

energiebeweging in je. 

Je bent ook niet een boos, verdrietig of angstig mens. 

Verveling, woede, treurigheid of angst 

zijn geen 'jijen', ze zijn niet persoonlijk. 

Het zijn toestanden van het menselijk verstand. 

Ze komen en gaan. 

   

Niets dat komt en gaat is wat jij bent. 

'Ik verveel me.' Wie weet dat? 

'Ik ben boos, verdrietig, bang.' Wie weet dat? 

Jij bent het weten, niet de toestand die je kent.

   

Denken dat niet geworteld is in bewustzijn 

komt in dienst te staan van eigenbelang en wordt storend. 

Schranderheid zonder wijsheid is buitengewoon 

gevaarlijk en schadelijk. 

Dat is de staat waarin het grootste deel van de mensheid verkeert. 

De versterking van het denken in de wetenschap 

en de techniek is op zichzelf beschouwd 

weliswaar goed noch slecht maar is ook schadelijk geworden 

omdat het denken waaruit ze voortkomt 

niet geworteld is in bewustzijn. 

   

De volgende stap in de evolutie van de mens is 

dat we boven het denken uitstijgen. 

Dat is nu onze dringende taak. 

Het betekent niet dat we niet meer denken, 

maar gewoon dat we ons niet helemaal identificeren met onze gedachten, 

niet meer bezeten zijn door het denken. 

   

Voel de energie van je innerlijk lichaam. 

Onmiddellijk wordt het mentale lawaai zachter 

of het verdwijnt helemaal. 

Voel de energie in je handen, je voeten, je buik, je borst. 

Voel het leven dat je bent, 

het leven dat je lichaam bezielt. 

   

Het lichaam wordt dan bij wijze van spreken een poort 

naar een dieper besef van levend te zijn 

onder de flucturerende emoties en onder je denken. 

   

Er is een levendigheid in je die je kunt voelen met 

je hele Wezen en niet alleen in je hoofd. 

Elke cel leeft in die aanwezigheid 

waarin je niet hoeft te denken. 

En toch is het denken beschikbaar 

als je het in die toestand voor de een of andere 

praktische toepassing nodig hebt. 

Het verstand kan nog steeds functioneren 

en het functioneert schitterend wanneer 

de grotere intelligentie die jij bent het gebruikt 

en zichzelf daardoor tot uitdrukking brengt. 

   

Je hebt misschien over het hoofd gezien 

dat er al vanzelf en spontaan korte perioden in je leven 

optreden waarin je 'bewust bent zonder te denken'. 

Je bent bijvoorbeeld bezig met een huishoudelijk karweitje 

of je loopt door de kamer of je staat te wachten 

bij de bali van de luchthaven en je bent opeens 

zo helemaal aanwezig dat de gebruikelijke 

mentale ruis wegvalt en vervangen wordt 

door een bewuste aanwezigheid. 

Of je merkt dat je naar de lucht staat te kijken 

of naar iemand luistert zonder er inwendig 

mentaal commentaar op te geven. 

Je waarneming wordt kristalhelder, 

wordt niet meer verduisterd door gedachten. 

   

Voor het verstand is dit allemaal onbelangrijk omdat 

het 'belangrijker' dingen heeft om over na te denken. 

Het is ook niet makkelijk te onthouden en om die reden 

is het je waarschijnlijk niet opgevallen dat het al gebeurt. 

   

In werkelijkheid is het het belangrijkste 

dat er met je kan gebeuren. 

Het is het begin van een verschuiving van het denken 

naar een bewuste aanwezigheid. 

   

Je moet je op je gemak gaan voelen 

in de toestand van 'niet te weten'. 

Daarmee overstijg je het verstand 

omdat dat altijd probeert conclusies te trekken 

en te interpreteren. 

Het is bang voor niet-weten. 

Als je je dus prettig kunt voelen met iets niet te weten, 

dan heb je het al losgelaten. 

Dan komt er uit die toestand 

een dieper weten voort 

dat niet aan concepten gebonden is. 

    

De schepping van een kunstwerk, 

sport, dans, lesgeven, counseling 

- meesterschap op elk terrein 

waarbij je iets nastreeft, veronderstelt 

dat het denkende verstand er ofwel 

helemaal niet meer bij betrokken is 

ofwel de tweede viool speelt. 

Dan neemt een kracht en intelligentie 

die groter is dan jij en tegelijk 

één is met je, het over. 

Er is geen besluitvormingsproces meer; 

je doet spontaan het goede en 'jij' doet het niet. 

   

Meesterschap over het leven 

is het tegendeel van beheersing. 

Je bent afgestemd op het grotere bewustzijn. 

Dat handelt, spreekt, doet het werk 

 

De Waarheid is veel omvattender 

dan het verstand ooit kan bevatten. 

Geen enkele gedachte kan de Waarheid bevatten. 

Op zijn best kan een gedachte naar de Waarheid wijzen. 

Ze kan bijvoorbeeld zeggen: alles is in wezen één. 

Dat is een aanwijzing maar geen verklaring. 

Deze woorden begrijpen betekent 

dat je diep van binnen de waarheid 

voelt waarnaar ze wijzen. 

 

Het verstand is niet alleen onophoudelijk op zoek 

naar stof om over na te denken 

maar ook naar voedsel 

voor zijn identiteit, zijn zelfbesef. 

Zo ontstaat het ego 

en herschept het zichzelf voortdurend. 

 

Als je over jezelf praat of denkt, als je "ik" zegt, 

gaat het gewoonlijk om 'mij en mijn verhaal'. 

Dat is het 'ik' van wat je leuk of vervelend vindt, 

van je angsten en verlangens, 

het 'ik' dat nooit lang tevreden is. 

Het is een door het verstand gemaakt gevoel 

van wie je bent, geconditioneerd door het verleden, 

dat op zoek is naar vervulling in de toekomst. 

 

Zie je dat dit 'ik' een vluchtige, kortstondige vorm is, 

net zoals een golfpatroon aan de opppervlakte van het water? 

   

Wie is degene die dat ziet? 

Wie is het die zich bewust is van 

de vluchtigheid van je lichamelijke 

en psychologische vorm? 

Ik Ben. 

Dat is het diepere 'ik' 

dat niets te maken heeft 

met verleden en toekomst. 

Bijna ieder ego bevat wel ten minste een element 

van wat we een 'slachtofferidentiteit' zouden kunnen noemen. 

Sommige mensen zien zichzelf zo duidelijk als slachtoffer 

dat de slachtofferrol de centrale kern van hun ego wordt. 

Wrok en grieven vormen een wezenlijk onderdeel 

van hun zelfbesef. 

  

Zelfs wanneer je grieven volkomen 'gerechtvaardigd' zijn, 

heb je toch een identiteit voor jezelf gecreëerd die 

veel lijkt op een gevangenis met tralies 

die gemaakt zijn van gedachtenpatronen. 

Kijk maar naar wat je jezelf aandoet of liever 

naar wat je verstand je aandoet. 

Voel eens hoe je gevoelsmatig gehecht bent aan je 

slachtofferrol en wordt je eens bewust van de dwang 

om daarover te denken of te praten. 

Wees erbij als de toeziende aanwezigheid 

van je innerlijke toestand. 

Je hoeft helemaal niets te doen. 

Met het bewustzijn komen de transformatie 

en de vrijheid. 

  

Klagen en reactiviteit zijn populaire denkpatronen 

waardoor het ego zichzelf versterkt. 

Een groot deel van de mentale-emotionele activiteit 

van veel mensen bestaat uit klagen en reageren 

op het een of ander. 

Door dat te doen maak je andere mensen 

of een situatie 'fout' en jezelf 'goed'. 

Door jezelf 'gelijk' te geven voel je je superieur, 

en door je superieur te voelen versterk je je zelfbesef. 

In werkelijkheid versterk je natuurlijk alleen maar 

de illusie van je ego. 

Kun je die patronen in jezelf observeren 

en de klagende stem in je hoofd doorzien?