Beelddenkers & HSP

Als je stopt met dingen die je onrustig maken, vind je vanzelf meer innerlijke rust. Deze dingen schrapte ik uit mijn leven voor meer innerlijke rust.

“I’m a big believer in minimalism.
Not materialist minimalism, although that’s part of it,
but time and energy minimalism.
The body is given only so much energy a day.”

James Altucher

1. Nieuws volgen
Ja – dit staat op één omdat het de makkelijkste stap was die de meeste impact had. Ik volg enkel technologie- en wetenschapsnieuws uit interesse. Het normale nieuws vermijd ik als de plaag.

Want weet je wat het is – het meeste nieuws is negatief, overdreven, gevoed door angst en irrelevant. Het is een vreemd soort entertainment vermomd als publieke dienstverlening.

Het helpt me niet richting mijn doelen. Het helpt me nauwelijks bijdragen aan de samenleving op een positieve manier. En het kost me veel tijd en energie. Dus ik stopte ermee – en ik voelde me direct beter.

2. Social media checken
Je zou het niet zeggen als je soChicken volgt op Facebook – maar ik hou niet echt van social media.

Zo. Dat is eruit.

Ik heb er geen oordelen over. Althans, ik denk wel dat veel mensen er teveel tijd aan besteden gezien de doelen die ze liever zouden bereiken. Maar dat is een ander punt.

Ik vind social media afleidend en vaak irritant. Het heeft een bescheiden plek in mijn leven. Soms doe ik er meer mee dan andere keren. Maar de Facebook app staat niet op mijn iPhone en ik check eigenlijk alleen de soChicken pagina’s met enige regelmaat.

Heer-lijk.

3. Groepsapps en mijn smartphone in het algemeen
Mijn iPhone staat op een streng niet-storen regime. Altijd op trillen, vaak in niet storen modus. De meeste berichtgeving staat uitgeschakeld.

Ik ben gek op mijn iPhone, ik gebruik hem de hele dag door. Maar het liefst voor dingen die ik bepaal. Ik wil niet dat het een constante bron van afleiding is.

En dan komen we bij groepsapps. Mijn eerste reactie als ik in een groepsapp word gestopt is boosheid. Ik voel niet vaak boosheid. Maar groepsapps maken me boos.

Waarom? Omdat mensen me een hork vinden als ik er meteen uit stap. Maar als ik erin blijf dan voelt mijn leven alsof ik een boek lees terwijl de tv aan staat – het werkt niet.

Er zijn uitzonderingen natuurlijk, maar de meeste groepsapps gaan direct op stil voor 1 jaar en worden nooit meer geopend.

3. E-mail op mijn telefoon checken
In den beginne piepte mijn telefoon ieder uur als er nieuwe email was. En er was altijd nieuwe email.

Ik leerde snel, en schakelde de notificaties uit. Maar ik bleef de mail checken, wat me onwijs onrustig maakte.

Dus ik pakte het anders aan. Mijn privé mail staat wel ingesteld op mijn iPhone, omdat ik soms artikelen wil kunnen delen via email. Maar hij checkt nooit op nieuwe berichten. En de mail app staat verstopt in een mapje waar ik nooit kom.

Resultaat: de voordelen zonder de nadelen.

4. Dagelijks e-mail checken
Ook hier ben ik jaren geleden mee gestopt. Ik merkte dat email zo’n belachelijk groot deel van mijn tijd en aandacht opslokte dat het tijd was voor verandering.

Ik check en beantwoord email nu zo’n 1-2 keer per week. Ik sta bekend als iemand die niet snel zijn mail beantwoordt. En hoewel ik diep van binnen niet blij ben met dit imago, is het wat het is.

5. Televisie abonnement
Vroeger ging standaard de televisie aan rond etenstijd. Lekker makkelijke tv wegkijken. Actualiteiten, nieuws, hypes, vluchtig entertainment. Bakkie koffie erbij en wegkijken maar.

Uren, uren en nog eens uren.

Ja – ik zou liever lezen. Of hardlopen. Of yoga doen, mediteren, schrijven of iets kijken waar ik écht blij van word. Zoals een geweldige film of een interessante documentaire.

Maar de TV verlamde zowel Billy als mij. En daarom voelde het als een bevrijding toen het abonnement stopte. We hebben inmiddels wel weer een televisie (films kijken op een laptop verveelde snel), maar het abonnement komt er nooit meer in.

Nope.

6. Multitasken
Ik ben hier vorig jaar eigenlijk pas achter gekomen: teveel dingen door elkaar doen veroorzaakt 80% van de stress die ik ervaar.

Echt – het was ongelofelijk. Ik weet al jaren dat ik beter niet kan multi-tasken. Maar ik weet wel meer dingen, zoals dat ik beter niet teveel wijn kan drinken op feestjes.

Maar tijdens mijn reis door India werd het me ineens duidelijk. Ik ging volledig ontspannen aan het werk. Als ik offline werkte en enkel schreef dan voelde ik me heerlijk. Als ik online ging en drie dingen door elkaar deed dan werd ik gestrest.

En die stress viel op, omdat ik in de basis kalmer was dan ik in jaren was geweest.

Dus – ik nam het multi-tasking verhaal een stuk serieuzer. Nu de wijn nog.

7. Overbodige projecten oppakken
Ik voel me elke dag dankbaar dat soChicken zoveel mensen bereikt. Want ik merk dat ik ervan geniet om zoveel mensen iets blijer te maken met mijn schrijfsels.

En dit bereik doet nog iets: het opent deuren. Soms meer deuren dan ik zou willen.

Hoe dat zit? Nou, hoe groter het bereik, des te meer mensen geïnspireerd raken. En hoe meer inspiratie, des te meer mogelijkheden tot samenwerking, uitbreiding en kruisbestuiving.

En dat zijn allemaal mooie dingen. Maar het zijn vaak ook afleidende dingen. Want ik heb niet de ambitie om de wereld te veroveren, tien mensen in dienst te nemen of soChicken sportscholen te openen.

Ik heb liever dat je yoga doet in het bos terwijl ik de tijd heb om hetzelfde te doen.

Dus ik ben erg streng geworden als het op zakelijke voorstellen en samenwerkingen aankomt. Ik houd mijn werk simpel, zodat ik meer waarde kan toevoegen. Geen overbodige projecten meer, maar juist steeds meer focus op dat wat echt belangrijk voor me is.

8. Mezelf laten gebruiken als voetveeg
Precies. Het leven is te kort om me slecht te laten behandelen. Als mensen zoveel pijn voelen dat ze vinden dat ze mij pijn moeten doen om zich beter te voelen: prima. Maar ik doe er niet aan mee.

Ik vind: vrijheid blijheid. Doe wat je wilt, dan doe ik hetzelfde. Als je me wilt kwetsen of kleineren dan gun ik je die ervaring. En ik gun mezelf de ervaring om je te negeren.

Leerden ze ons dat soort inzichten maar in de brugklas.

9. Informatie-bingen
Ik was van de afdeling: hoe meer ik leer, hoe beter.

Altijd omringd door non-fictie boeken. Altijd aan het studeren en leren. Altijd documentaires aan het kijken en meer informatie aan het inwinnen.

Nou – daar ben ik mee gestopt. Het duurde een tijdje voordat het landde bij me. Billy zei het al jaren tegen me: ”Je maakt jezelf gestrest met al die nieuwe ideeën, je kunt ook gewoon een fictie boek lezen af en toe.”

En hij had natuurlijk gelijk. Ik ben selectiever geworden in mijn studies. Zodat ik iets meditatiever door het leven kan gaan. Want een brein vol ideeën is waardevol – maar niet altijd het meest waardevol.

10. Oordelen over anderen
Ik ben niet perfect, dus je moet weten dat ik dit nog niet helemaal onder de knie heb. Maar ik heb veel vooruitgang geboekt.

Het lukt me steeds beter om anderen te accepteren als pakketje. Om ze te waarderen voor wie en wat ze zijn (en wat ze niet zijn). Om mijn verwachtingen los te laten en te stoppen met projecteren.

Het is moeilijk maar het is heerlijk. Want met ieder persoon dat ik accepteer, word ik zelf een stukje vrijer en kalmer van binnen.

Want zeg nou zelf – het ís me een partij gedoe om altijd maar dingen te verwachten en een oordeel over alles en iedereen te hebben. Pfff.

11. Oordelen over mezelf
In hetzelfde rijtje, en net zo belangrijk. De afgelopen jaren laat ik oordelen over mezelf met bosjes achter me. Dingen als:

Ik ben een loser
Ik zou harder moeten werken
Ik moet minder egoïstisch zijn
Ik ben niet goed genoeg
Ik ben niet knap/slank/sexy genoeg
Gossiemijne. Wat een ellende. Je begrijpt wel hoeveel energie, blijheid en levenslust er vrijkwam toen ik deze dingen losliet. Want kom op, wat maken we onszelf wijs?

Ik ben goed zoals ik ben, punt.

12. Vinden dat ik dingen moet
Eén van de dingen die ik heel interessant vind is een knagend schuldgevoel als ik niets nuttigs doe. Iets wat me zeker vroeger onwijs veel stress bezorgde en ervoor zorgde dat ik moeilijk kon ontspannen.

Nou – daar ben ik dus klaar mee. Ik ben momenteel aan het experimenteren met luiheid om mezelf uit te dagen dit los te laten.

Het is best hilarisch eigenlijk. Persoonlijke ontwikkeling vanuit bed – de beste vorm van persoonlijke ontwikkeling als je het mij vraagt.

13. Bang zijn om te falen
Om te zeggen dat ik nu dol ben op falen gaat wat ver. Maar ik ben veel minder faalangstig en perfectionistisch dan vroeger.

Veel heeft te maken met nummer 15. Het kan me gewoon niet zoveel meer schelen. Het leven is te kort om me hier druk om te maken. Vriezen we dood, dan vriezen we dood.

Weet je – als alles in elkaar lazert en niemand wil mijn woorden meer lezen, dan gaan we vanaf daar weer bouwen. Het zal lastig zijn enzo. Maar goed – het leven mag soms best lastig zijn.

14. Verontschuldigen voor mijn leven
In onze samenleving vinden we het fijn als mensen gewoon ‘normaal’ doen. Als je bent zoals de anderen. Niet te gek, niet te afwijkend.

Dat zorgt ervoor dat we een unieke cultuur hebben die prachtig is op veel manieren. Maar er zit ook een andere kant aan.

In een land waar ruim een miljoen mensen anti-depressiva slikt, waar 1 op de 7 werknemers burnout klachten heeft en dagelijks 1.000 mensen worden opgenomen vanwege hart- en vaatziekten vind ik het niet zo’n probleem om afwijkend te zijn.

Ik vind dat de lat hoger mag. En ik doe mijn best om te laten zien hoe je dat doet. Omringd door mensen die graag willen dat ik ‘normaal’ doe, wordt het daarom verleidelijk om me te ‘verontschuldigen’ voor mijn levensstijl.

En daar ben ik mee gestopt. Ik voel me doorgaans gelukkig en blij en in groeiende mate vol liefde en compassie. En ik vind dat mijn leven alleen maar beter en beter wordt naarmate ik kalmer en liefdevoller word.

Het is wat het is. Ik heb een heerlijk leven. En ik snap niet waarom mensen jaloers zijn. Mijn antwoord is altijd simpel: wees niet jaloers, wees geïnspireerd. Ik heb een hele website volgeschreven om te laten zien wat ik doe en hoe ik het doe. Het zijn geen geheimen, het is geen magie en het is zeker geen puur geluk (hoewel geluk absoluut een factor is).

Ik zou ook in mijn huidige leven ongelukkig en gestrest kunnen zijn. Ik heb het geprobeerd, het is goed te doen.

Maar het gaat er niet om hoeveel maanden per jaar je op reis kunt. Het gaat erom hoe vaak je je kalm en dankbaar voelt gedurende iedere dag. Dat is alles. De palmbomen zijn echt bijzaak.

15. Goedkeuring zoeken
Er was een tijd dat ik altijd in discussie ging met mensen. Ik dacht dat ik dat deed omdat ik deze mensen wilde helpen. Omdat hun leven zeker beter af zou zijn als ze de wereld zouden zien zoals ik dat deed.

Arrogant natuurlijk. En ook een beetje aandoenlijk. Want wat mijn jongere zelf niet besefte, is dat ik gewoon keihard aan het roepen was om goedkeuring.

Ik zei allerlei dingen, maar als je de discussie door de psychologische vertaalmachine zou halen hoorde je dingen als: ”Ik ben slim! Ik ben aardig! Vind je niet? Joehoe! Vind je niet dat ik waardevol ben? Mag ik een knuffel?”

Pfff. Nou dat gedoe heb ik dus losgelaten, behalve de knuffels. Die vind ik nog steeds fijn. Oh, en behalve als ik teveel wijn op heb. Dan probeer ik je er nog steeds van te overtuigen dat ik slim, grappig en aantrekkelijk genoeg ben om van gehouden te worden.

Ach ja. Het leven.

16. Het leven te serieus nemen
Ja. Dit is de laatste op de lijst, maar ook één van de meest belangrijke.

Ik ben momenteel – meer dan ooit – op een dagelijkse basis bewust van mijn vergankelijkheid. En dat voelt verrassend fijn.

Waarom? Omdat het alles een stuk minder ingewikkeld maakt. Want het maakt niet uit wát ik doe, niets is permanent. Niets in dit heelal. En het heelal is flink.

En dat vind ik rustgevend, want het zet mijn leven in een beter perspectief. Het helpt me relativeren en inzien dat ik net zo goed mijn hart kan volgen en doen wat ik wil doen. Want – waarom niet?

Ik neem mijn geld niet mee. Mijn successen zijn slechts tijdelijk. Zelfs als ik een standbeeld krijg, zélfs als het duizend jaar blijft staan. Het is een leuke toef op de taart als ik ondertussen ook een geweldig leven heb geleefd.

Maar énkel werken voor die erkenning is waanzin. Want de zon slokt de boel op over een paar miljard jaar. Al die dingen – lekker belangrijk.

Dus ik doe wat ik het liefste doe, en ik word er steeds beter in: bewegen richting liefde en compassie en mijn best doen om met mijn daden hier meer van teweeg te brengen. Het is eigenlijk heel simpel. En het is leuk. Het maakt alles lichter.

Ik kan lekker zingend door de stad fietsen, dansen op straat, mijn hart volgen, afwijkend zijn en schijt hebben aan wat mensen ervan vinden, vreemden knuffelen op straat, fouten maken en weer opstaan, mijn best doen om een beter mens te zijn – want alles is uiteindelijk tijdelijk.

Zo kijk ik er tegenaan vandaag de dag. Maar niets is permanent – dus hang me er niet aan op. ;)

Schrappen maakt je leven beter

Bron: sochicken.nl