Beelddenkers & HSP

'Het gaat sneller als u de tijd neemt', aldus een Engels gezegde. Nochtans jagen we onszelf voort in een steeds sneller tempo. Zo snel dat we nu al weten dat we na de vakantie al vlug even vermoeid zullen zijn als daarvoor. Misschien is de zomer een mooie tijd om ons de nieuwe stijl van het vertragen eigen te maken.

Tegenargumenten genoeg te bedenken om vooral niet te vertragen. Welke werkgever zit te wachten op een medewerker die het nu allemaal eens wat rustiger aan zal gaan doen? Organisaties willen met minder personeel even veel werk verzetten of zelfs meer. Rendement wordt dan ook voortdurend tegen de meetlat gelegd.

En toch, zou het kunnen waar zijn dat dingen vlugger gaan als u er gewoon de nodige tijd voor neemt? Misschien kan er een soort van proeftijd worden ingelast waarin wat rustiger en meer ontspannen wordt gewerkt. Dan komt het erop aan te bewijzen dat de productiviteit er niet onder lijdt of er zelfs bij wint.

Uzelf de tijd gunnen om te reflecteren, afstand te nemen van de opdracht, laat de hersenen toe om op een ontspannen manier een werkwijze of een oplossing te zoeken. Het voortdurend vast houden en piekeren, werkt integendeel contraproductief. Schuldgevoel over een 'leeg moment' is dus misplaatst, want het is precies aan het even niet denken dat u de creativiteit dankt.

Geduld

Vertragen betekent niet dat er per se traag gewerkt wordt. Wel dat het werk in het geëigende tempo en in de juiste tijd kan worden gedaan. 
Een ander argument om bezadigd aan de slag te gaan, is dat snelheid fouten maken in de hand werkt. En dan, willen of niet, moet de tijd worden gevonden om wat mis liep te herstellen. 
Een manier om te vertragen is minder werk plannen, het agenda niet vol te stouwen met opdrachten die u toch nooit (goed) kan afronden.

Een andere manier bestaat erin om voldoende 'trage activiteiten' te programmeren zoals relaxatie, wandelen, tuinieren, koken en samen eten. 
De elektronische apparatuur eens durven uitschakelen tenslotte, doet wonderen. De voortdurende beschikbaarheid dwingt mensen om te improviseren en taken op te nemen in een toch al overvol agenda.

Geduld is complementair aan een zekere traagheid. Wie niet geduldig en kalm is, loopt enkel frustratie op als de dingen zogenaamd niet opschieten. 
Sommige mensen verdragen geen traagheid omdat ze steeds de vlucht vooruit beoefenen. Doen en denken om vooral niet bezig te zijn met dingen die men liever vergeet of waar men onder lijdt. Even goed is waar dat het onvermijdelijk is dat ze later toch de kop opsteken en u niet kunt blijven vluchten.

Een leeg moment, een zekere traagheid is een manier om tot uzelf te komen. En geef toe, welk mooiere bijdrage kunt u leveren dan helemaal in het moment en bij uw werk betrokken te zijn?