Beelddenkers & HSP

We leven in een maatschappij waarin we altijd wel in de greep zijn van enige vorm van pijn. En elk jaar lijkt het leven meer pijn te gaan doen. Volgens Liam Donaldson, in het Verenigd Koninkrijk de belangrijkste overheidsadviseur op het gebied van de gezondheid, bevindt zich in minstens een derde van alle Britse huishoudens één of meer gezinsleden met matig-tot-ernstige aanhoudende pijn van enigerlei soort. Dat is twee tot drie keer zo veel als het aantal mensen met chronische pijn in de jaren zeventig. Volgens de Stichting Pijn-Hoop leven er momenteel ruim 800.000 mensen in Nederland dagelijks met pijn. Uit een NIPO onderzoek1 blijkt dat 70% van deze mensen naast hun pijn veel hinder ondervinden van psychosociale en maatschappelijke problemen. Van hen gaf 50% aan somber en depressief te zijn en 15% gaf zelfs aan niet verder te willen leven.
Ook in Amerika zijn de cijfers schrikbarend. Volgens de American Pain Foundation zijn er alleen al meer dan 26 miljoen Amerikanen in de leeftijd van 20-64 jaar die vaak rugpijn hebben. Bijna een derde van alle volwassenen van 65 jaar en ouder meldt enige vorm van pijn aan de knie, en meer dan een zesde meldt pijn in de heup of stijfheid van de heup. Bij zo’n 25 miljoen gevallen van pijn is er sprake van migraine, pijn in de kaken of in de onderste helft van het gezicht, zoals in het kaakgewricht.
Ondanks het feit dat pijn de grootste ‘ziekte’ is van deze tijd, met een veel hogere incidentie dan kanker, diabetes of welke andere degeneratieve ziekte ook, is het enige antwoord van de geneeskunde het gebruik van chemische stoffen om de pijnsignalen of ontstekingsprocessen in de zenuwen, hersenen of spieren te blokkeren of te onderdrukken. Miljoenen patiënten houden zich jarenlang op de been met behulp van vrij verkrijgbare geneesmiddelen zoals paracetamol, aspirine en ontstekingsremmers, ondanks het feit dat tegen chronisch gebruik daarvan vaak gewaarschuwd wordt.

Zoals in ons dossier van deze maand wordt uitgelegd, is de pijnlijke waarheid dat al die pillen niet helpen. De meeste patiënten in verpleeghuizen houden continu matige tot ernstige pijn ondanks een overvloedig gebruik van pijnstillers. En ook van de rest van ons arme stervelingen meldt het merendeel dat pijnstillers meestal niet werken.
Gezien ons voortschrijdende inzicht in de manier waarop ons lichaam werkt, is dat ook niet verbazend. De gedachte achter farmaceutische middelen is gebaseerd op de aanname dat chemische processen in het lichaam op lineaire en ordelijke wijze verlopen, zodat een geneesmiddel zich precies op knop A kan richten om in vak B uit te komen. Maar inmiddels begint duidelijk te worden dat de chemische reacties in ons lichaam bepaald niet lineair verlopen, maar chaotisch. De baanbrekende bioloog Bruce Lipton merkt in zijn boek The Biology of Belief op, dat de interacties tussen een kleine groep eiwitten in de cellen van fruitvliegjes, die betrokken zijn bij de productie en omzetting van RNA-moleculen, samen een ongelooflijk complex netwerk van onderlinge communicatie vormen die nooit of te nimmer terug te brengen zijn tot een lineair verhaal van oorzaak tot gevolg.
 

Een recente wetenschappelijke theorie luidt dat de meer dan 6000 eiwitten in het menselijk lichaam een netwerk vormen van meer dan 70.000 interacties. Eiwitten met een bepaalde fysiologische functie, zoals bepaling van het geslacht van het organisme, beïnvloeden tevens eiwitten met een totaal andere functie, zoals synthese van RNA. Het wordt daardoor vrijwel onmogelijk op zichzelf staande functies van eiwitten te onderscheiden of te isoleren.
Verder beginnen we te ontdekken dat Moeder Natuur zuinig omspringt met haar bouwstenen: verschillende organen of weefsels van het lichaam kunnen dezelfde eiwitten of signalen gebruiken voor totaal verschillende functies.
En pijn, zo ontdekken we, is niet slechts een symptoom van verval van mechanische onderdelen, maar komt voort uit een complexe interactie tussen lichaam en geest. Daardoor lukt het in veel alternatieve geneeswijzen, pijn te behandelen door mentale en emotionele problemen aan te pakken. De beoefenaren van deze nieuwe geneeswijzen zien in, dat pijn een symptoom kan zijn dat het lichaam ergens te veel of te weinig van krijgt. Uit recent onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat pijn eenvoudig een teken kan zijn van vitamine D tekort. Dat kan verklaren waarom onder Britten en Nederlanders, die in een zonne-arm land wonen, een relatief hoge incidentie van pijn bestaat.
Duidelijk is dat we moeten ophouden de pijn gewoon tijdelijk uit te schakelen. In plaats daarvan moeten we beter proberen te luisteren naar wat de pijn wil zeggen.
 

Bron: Lynne McTaggart, Medisch Dossier