Beelddenkers & HSP

Geplaatst op zaterdag 07 april 2007 @ 12:44 , 2538 keer bekeken

Beelddenken is nauw verwant met ruimtelijk inzicht en wordt gesitueerd in de parietaalkwab van de hersenen.

Beelddenken is het denken in beelden en gebeurtenissen. Je zou kunnen zeggen dat het ruimtelijk denken is. Een voorbeeld: als iemand een beelddenker vraagt wat die ergens van vindt, ziet de beelddenker een compleet plaatje voor zich. De beelddenker vraagt zich af waar te beginnen met deze veelheid van informatie en aarzelt. Gevolg: de communicatie verloopt stroever.

Ook wordt gesproken over "zintuiglijke" aanpak, daarmee komen niet alleen zicht, maar ook tast en gehoor in het "plaatje" over beelddenken.

Nu is het zo dat wij allemaal in meer of mindere mate in beelden denken. Echter bij een klein aantal mensen is sprake van consequent beelddenken. Deze manier van denken heeft zowel voor- als nadelen. Een voordeel is dat beelddenkers complexe situaties in een oogopslag overzien. Het is een hele vlugge manier van denken. Een nadeel is dat ze, datgene wat ze overzien, niet altijd even vlug en makkelijk in taal of in getallen kunnen omzetten. Daardoor zijn ze soms moeilijk te volgen voor anderen.

Beelddenken is een theorie over menselijke cognitie. Volgens deze theorie zouden zogenaamde beelddenkers een fundamenteel andere cognitieve stijl hebben dan normale talige denkers. Beelddenkers denken, zoals het woord al zegt, in beelden en dit brengt, volgens de aanhangers van de theorie, een coherent complex van gevolgen met zich mee.

Mensen met deze hyper "sensorische ingesteldheid" nemen vaak meer waar dan mensen zonder deze 'afwijking'. De wisselwerking van duidelijk waarnemen en efficiënte verwerking ervan, is veelal de basis voor beelddenkers.

Eigenschappen die beelddenkers vaak zouden hebben zijn:

• Problemen bij het onthouden van (voor hun) abstracte letterketens, zoals namen. Van het 'abstracte' kan geen beeld gevormd worden.
  
• Problemen bij het uitleggen van door hun bedachte concepten. De uitleg is dan meestal een beperkte verwoording van denkbeelden. Meestal wordt vanuit 'grote lijnen' gedacht en worden verbanden gezien waar ze geen adequate bewoording voor kunnen vinden.
  
• Het schrijven van teksten in een zeer 'kronkelige' stijl. Doordat vaak grotere gedachtensprongen worden gemaakt vinden woorden moeilijk samenhang, zijn zinnen losstaand en zonder verband.
  
• De natuurlijke aanleg om gelezen zinnen 'in één keer in zich op te nemen' in plaats van zinnen woord voor woord te lezen (snellezen ). Maar als hen wordt gevraagd voor te lezen dan lezen ze vaak iets anders dan wat er letterlijk staat. De beelden die door bepaalde zinnen opgeroepen worden, zijn al achterliggend aanwezig bij bepaalde woordcombinaties.
  
• Het vermogen om moeiteloos de locaties en relatieve posities te onthouden van objecten die ze ergens geplaatst hebben. Het 'fotografisch korte termijngeheugen' kan eerdere situaties en momenten bijna exact oproepen.
  
• Het vermogen om schijnbaar intuitief conclusies te trekken die met lineair denken moeilijk te bereiken zijn. De intuïtie wordt opgebouwd naar eerdere conclusiegerichte gedachtengangen.(wellicht dat er hier in plaats van intuitie over circulair gesproken dient te worden)
  
• Een doorgaans bovenmaatse creativiteit die zich in alle mogelijke gebieden kan uiten, niet alleen in de beeldende kunst, maar in alle activiteiten waar enig visionair vermogen tot uitdrukking kan komen (beschouwende wetenschap, zakenwereld, filosofie...).
  
• Beelddenkers zouden vaak ook een beter ruimtelijk inzicht en gevoel hebben. Alleen kan het lineair verwoorden soms problematisch zijn.

Onvermogens

In de praktijk worstelen vermeende beelddenkers ook vaak met hun onvermogens. Doordat ze leven in een wereld waarin de meeste mensen primair 'taaldenkers' zijn, wordt ook van hen verwacht dat ze een zekere competentie in het denken in taal hebben. Daarbij geeft het onthouden van weinig-voorkomende woorden, zoals de namen van mensen, hen vaak problemen. Kinderen die beelddenkers zouden zijn hebben dan ook extra hulp nodig om te leren lezen als een taaldenker. Zij lijken ook trager te leren, omdat zij inwendig op hun manier veel meer tegelijk leren, verbanden die anderen niet zien.

Verder hebben zij vaak ook meer tijd nodig dan anderen om hun ideeën 'op een rijtje te zetten', omdat ze veel meer aspecten tegelijk van iets zien en verwerken in hun eigen 'multi-dimensionaal denkmodel'. Voor anderen is het dan vaak niet helemaal duidelijk wat bedoeld wordt. Dus op gebied van communicatie wordt van hen een extra inspanning en inleving gevraagd.

Veel meer dan 'taaldenkers' zouden beelddenkers op een intuïtieve manier tot een conclusie komen. Zij zouden niet met behulp van taal redeneren, maar door met logische/grafische symbolen op een non-lineaire manier te manipuleren conclusies trekken.  Zij zouden het antwoord op een probleem "voor zich zien".

Ruimtelijk inzicht is wel een typische gave voor zogenaamde beelddenkers omdat die in staat zijn vele dimensies van een werkelijkheidsobject tegelijk te 'zien' en te evalueren, zonder daarbij noodzakelijk via woorden te hoeven gaan.

Degenen met visuele/ruimtelijke intelligentie hebben een uitzonderlijke waarneming van locatie en/of oriëntatie ten opzichte van andere voorwerpen en geven blijk van een scherp visueel bewustzijn.